Comfort Zone, Coke Live i Forfiter

Comfort Zone

Ostatnimi czasy jakoś przechodzi mi ochota na „ładne” zdjęcia. Takie poprawnie naświetlone, z kadrem jak w klasycznych książkach, ostrością tam, gdzie należy. Coraz bardziej zaczynają mnie fascynować eksperymenty, zabawa światłem, formą itd. Zresztą poszukiwanie i eksperyment to główny sens całej zabawy, zwłaszcza dla zapalonych strobistów jak ja, którzy źle sie wręcz czują kiedy 2 sesje pod rząd robia podobne zdjęcia z tym samym setupem. Chociaż to pewnie zależy od człowieka, jego osobowości i podejścia do tematu fotografii. Dla mnie, wyjście z „comfort zone”, strefy w ktorej czuje sie bezpiecznie i jestem w 100% pewien, że potrafię zrobić dobre zdjęcie, to podstawa rozwoju fotograficznego. Bo inaczej, jak można nauczyć się czegoś nowego?

Tym razem postanowiliśmy spróbować zabawy z ekstremalnie długimi czasami naświetlania oraz mieszaniem światła zastanego i błyskowego w scenerii nocnej. W tym przedsięwzięciu pomogły nam: Magda, świetna modelka, która od paru lat z powodzeniem pracuje w agencjach w Nowym Jorku, Mediolanie i innych światowych stolicach mody oraz Asia – wizażystka z która współpracowaliśmy już przy „zakurzonej sesji”, stąd też byliśmy przekonani o jej niezwykłych umiejętnościach. Jako, że Przemek ostatnimi czasy zagoniony, a raczej zajeżdzony tramwajami :) swoją pomoc w sesji zaoferował Kuba, który po ostatnim podlinkowaniu jego Fan Pejdża u mnie na blogu nie mógł opędzić się od ofert fotograficznych :)

Czemu długie? Zawsze podobały mi się tego typu klimaty, a jednak mimo swojej atrakcyjności wizualnej temat ten jest chyba ostatnio zaniedbany na wszelkiego rodzaju forach, galeriach itd. Ciekaw jestem dlaczego tak się dzieje, przecież taka technika nie jest ani specjalnie wymagająca technicznie, ani trudna, a oprócz ciekawych zdjęc, daje tez cholernie dużo frajdy w trakcie sesji. Praktycznie nie jesteśmy w stanie zrobic 2 identycznie wyglądających zdjęć, w zależności od ruchu aparatu światła układają się zupełnie inaczej i należy np uważać aby lampa uliczna, która w kadrze znajduje się stosunkowo daleko od modelki, nie wylądowała jej prosto na twarzy. Ale po kolei.

Małe How To i to i owo o ostrości

Ok, napisałem powyżej,  że technika stosunkowo prosta. Więc jak prosta? Musimy po prostu pamietać o pewnych prawidłach błyskania. Po pierwsze ze skoncentrowany błysk zamraża ruch, pozwalając nam robić (w miarę) ostre zdjęcia nawet z ektremalnie długimi czasami. Jeśli fotografujemy na zewnątrz w prawie całkowitych ciemnościach, tak jak my na tej sesji, to możemy być w 99% pewni, że każdy błysk zamrozi nam ruch nawet przy czasach 1 sekunda. Jasne, że ostrość będzie zależała od tego jak trzymamy aparat, jak długi obiektyw mamy itd, ale generalnie “powinno zamrozić” :) W pomieszczeniu sprawa się komplikuje, bo np lampka ustawiona tak aby odbijać się od sufitu, nie będzie już działała tak efektywnie, jeśli jeszcze przy okazji mamy całkiem sporo światła zastanego. W takich przypadkach najlepiej świecić jak najbardziej skupioną wiązką światła, np lampą zoomowaną na 105mm lub gridem, snootem itd. Przykład takiej techniki możecie zresztą zobaczyć we wpisie o koncercie Pampeluny.  W naszym setupie świeciliśmy lampą MSN 500 przez softbox 60x90cm, jako główne światło, oraz lampką Canon 430 EX II z pełnym filtrem CTO, jako kontra.

Przy okazji – gdzie kupujecie filtry CTO? Kupujecie już docięte, czy w płaszczyznach? Bo z tego co widze (i jak głupi zamawiam), ceny dociętych na alledrogo to jakiś rozbój w biały dzień. Za 3 kawałeczki folii placę ze 25 zeta plus 11 przesyłka – to się nadaje do prasy! :) Macie jakieś tańsze źródła i/lub patenty? Byłbym zobowiązany!

Z tą ostrością – jasne, że jak robimy sterylnie w studio i miniemy się z ostrością na oko to jest dramat, no chyba że jesteśmy z tych “awangardowych”. Ale jeśli w tego typu zdjęciach jak te, nieco przestrzelę, ale zachowam dynamikę, kadr jaki chce itd, to olewam kompletnie :) W tych prezentowanych zdjęciach jest akurat w miarę ok, ale nawet jakby nie było i tak wylądowały by tutaj. Dlaczego? Bo dla mnie maja to coś, a że robione były poprzez poruszanie aparatem przez 1/3 sekundy i nadal da się na nie patrzeć – to dla mnie więcej niż sukces :)

Coke Live tłumek i Forfiter

A no właśnie – czas i ruch aparatu, czyli tło. Bo bez jasnego kontrastowego tła z różnego rodzaju lamp, oświetlenia zastanego itd, zdjęcia zrobione w tym stylu byłyby tylko nocnymi pstrykami. My postanowiliśmy oficjalnie (sam sie sobie zdziwiłem) wystąpić do dyrekcji Galerii Krakowskiej o zgodę na fotografowanie na tle ich witryn. Ku mojemu zdziwieniu zgodzili się nader skwapliwie i szybko, toteż uzbrojony w urzędową bumagę mogłem śmiało fotografować w miejscu publicznym, ku uciesze nieco podpitego tłumu (w tym dniu akurat był Coke Live), który nie szczędził komentarzy oraz nagminnie chciał się z nami sfotografować. W pewnym momencie do sesji dołączył na chwilę nawet Forfiter ze swoim podchmielonym panem…

Ale do rzeczy – tło, za które posłużyły sklepowe witryny. Zasada była prosta – najpierw dobrałem sobie przesłonę do mocy lamp, tak aby poprawnie naświetlić modelkę, a potem otwierałem czas do momentu w którym witryny miały w miarę poprawną ekspozycję. ISO w tym przypadku wybrałem jak najmniejsze (160) tak aby czasy które osiągnę, pozwoliły mi jeszcze na poruszenie tła. Z tego wszystkiego wyszła mi kombinacja ISO 160, f2.5 oraz czas 1/3 sekundy. To idealna baza do tego co stać sie miało za chwilę – czyli zabawy z ruchem aparatu. A to już prawdziwa loteria. Po ustawieniu ostrości i zwolnieniu migawki (lampy sychronizowały mi się na pierwszą kurtynę) miałem jeszcze sporo czasu na poruszanie aparatem, które powodowało całkiem niespodziewane rozmycia światła zastanego. I nieraz zdarzyło się, iż lampy uliczne, albo jasna witryna sklepowa po takim ruchu, znalazła się centralnie na twarzy modelki :) Metodą prób i błędów (w większości błędów), można jednak osiągnąć całkiem fajne efekty.

PS: A Wy co myślicie o tej technice? Próbowaliście takich zdjęć? Strasznie jestem ciekawy rezultatów Waszych zabaw. Może jeśli macie takie zdjęcia, lub planujecie zrobić podobną sesję – wrzucicie je na mój Fan Pejdż?  Pomyślimy o nagrodach, może jakaś sesja wspólna? :)

PS2: Jak nie zapomnę, w nastepnym wpisie “Back to School” napiszę coś cholernie nudnego i jak to moja żona określa “technicznego” na temat automatyzacji wybierania prefek czy zdjęc z galerii klienta w oparciu o Gallery3 i Lightrooma. Obiecuje, że będzie nudno, długo i skomplikowanie, ba nawet będą zapytania SQL. Za to pewnie usprawni to wasz workflow :)

BONUS

A poniżej mały bonus – z prawej – jak nasz kolorowy plan nocny wyglądał za dnia :) Z lewej – Forfiter!!!!

Poczytaj także:

• UV Stories – zajawka
• Choinkowo – zajawka
• Back to School – zajawka