Malinowo oraz Klaas-Jan Huntelaar a sprawa pakistanska
Jun 23 2012 · 10 comments · Strobist, Szuflada ·0
Straszno i śmieszno
Jestem, jestem, nie zaginąłem w akcji. Choć niewiele pewnie brakowało, po ostatnich przygodach z kleszczami, profesjonalną, acz kompletnie nieprzygotowaną do takich interwencji opieką NHS, skalpelami i antybiotykami zalecanymi w przebiegu boreliozy, malarii i cholery…. Miałem nadrabiać zaległości, a tu one rosną i rosną. Sesje jeszcze jakoś staram się robić, mimo braku czasu, ale już z wpisami krucho. No i ciągle pytacie w mailach kiedy relacja z Indii… Wiem, wiem, obijam się. Na usprawiedliwienie napisze, iż nie tylko będzie ona niebawem, ale i okraszona będzie skromną bo skromną, ale jednak relacją video. A w tejże relacji nie zabraknie smaczków takich jak reportaż z najprawdziwszego ślubu hinduskiego, na który wprosiliśmy się przy okazji zdjęć w pewnej wiosce, a na którym panna młoda płakała w niebogłosy przed wyjściem w objęcia pana młodego, który do najszczęśliwszych także nie należał :)
Poza tym, kto w czasie Euro 2012 ma jeszcze czas na czytanie blogów i zajmowanie się fotografią? :) Ja zaobserwowałem, iż w dniach “krytycznych dla sprawy” spotkań (England vs…) biuro pustoszeje już koło 16 tej (w korporacyjnych kalendarzach wielokrotnie spotkałem się z “meetingami” Francja – Anglia, funkcjonującymi na równych prawach ze spotkaniami biznesowymi) , a życie poza barami i knajpkami posiadającymi rzutnik praktycznie zamiera. Aż strach pomyśleć co będzie się działo w UK w czasie olimpiady… choć z drugiej strony maniery kibicowskie na wyspach są w prostej linii emanacją lordowskich manier i najwyższej (acz nudnej) kultury osobistej. Tu nie usłyszy się “Sędzia ty chu..”, tu raczej zauważy się z przekąsem “Decyzja arbitra jest wysoce nieobiektywna”… Jedynymi nie zainteresowanymi meczami są chyba taksówkarze z krajów azjatyckich, głównie Pakistanu, dla których Poland i Holland to w zasadzie to samo i którzy notorycznie komplementują nasz kraj za wyśmienitą grę Klaas-Jan Huntelaar… I ktoś by pewnie pomyślał, że zważywszy na poziom gry naszych piłkarzy nie warto wyprowadzać z błędu, ale ja jakoś protestuję za każdym razem: “Poland, Krakow stag party, Walesa, Solidarnosc, Dudek Dance, not Holland”. Nie pozostaje nic więcej, tylko odwdzięczyć się wyznaniem: “Uwielbiam pana kraj, Indie są takie malownicze” :)
Krwiście modowo
Sesję o której dziś piszę potraktowałem z całkowitym przymróżeniem oka. Głównie jeśli chodzi o nadęcie się na zdjęcia typu beauty oraz fetish/horror itd. Sporo w sieci widziałem zdjęć horroro-podobnych, z modelkami unurzanymi w hektolitrach sztucznej krwi, która aspirowała jednak (przynajmniej na tych fotach) do miana prawdziwej. Zdjęcia miały straszyć, wywoływać emocje w pokoleniu Emo. Modelki związane sznurkiem z Ikei, ketchup na ciuchach, brudne stopy. I wszystko, przy groteskowości pomysłu, wykonywane jest śmiertelnie serio. Dlaczego zatem nie puścić oka do takiej stylistyki i zrobić coś w konwencji żartu? Gdzie krew to ewidentnie sok malinowy, a zamiast ubrudzonych stóp – perfekcyjnie wymalowana modelka? Pomysł wydawał mi się na tyle surrealistyczny, że ciekawy do wykonania :) W czym oczywiście pomogła doskonała Ekipa Kreatywna (nowy termin, trochę kalka językowa, ale jakoś mi spasował, jeśli macie pomysł na inną nazwę – dajcie znać) – fryzjerka Bogusia, wizażystka Alicja oraz modelka (czy ktoś ją kojarzy z wpisu Hair? Bo wygląda totalnie inaczej!! Ot modelka – kameleon) Anita. Zatem nie należy stylistyki brać jakoś specjalnie na poważnie, nie zamierzam specjalizować się w zdjęciach sztucznej krwi :) Krwi, której dobór polegał zresztą na tym, aby po pierwsze wyglądała jak najbardziej niewiarygodnie, a po drugie by była smaczna dla modelki. Sok malinowy wydał się zatem lepszym wyborem niż np. skondensowany barszcz czy Ketchup z Pudliszek… Największym komplementem więc jest opinia iż krew wygląda na nieprawdziwą – dziękowałbym za takowe spostrzeżenie po stokroć! Za to zabawa z tymi wszystkimi straszno-smieszno-słodkimi artefaktami była naprawdę przednia, tym bardziej, że w tak doborowym towarzystwie! Przy okazji sesji Przemek, który zawsze dzielnie znosił pozowanie do wszelakich zdjęć testowych (tak aby ustawić oświetlenie), trochę nam się zbiesił i zmusił mnie do zamiany roli z zza na przed obiektywem. Zatem część test shotów było ze mną w roli głównej! :)
Anatomia sesji
Technicznie sesja wyglądała dość prosto. Jako główne źródło światła używaliśmy beauty disha 70cm z gridem, umieszczonego centralnie nad modelką w typowym stylu Hollywood Glam. Dish to dość ostre i skoncentrowane światło, które stosowane z rozmysłem, może jednak doskonale sprawdzić się w stylizacjach beauty (hmm moze stąd nazwa?). Należy jednak pamiętać, że zwłaszcza gdy stosujemy to oświetlenie z bardzo bliska, światło niezmiernie szybko traci swoją moc i jeśli np oświetlimy twarz z odległości mniej niz 1 metr, to w zdjęciach sylwetkowych nogi będą już o 1-2 EV ciemniejsze. Do wypełnienia cieni stosowałem małej lampki z parasolem, która delikatnie wypełniała światłem okolice brody oraz dodawała charakterystycznych odblasków na malinowej krwi. Nie byłbym sobą gdybym nie skontrował z obu stron. Dla mnie takie światło kontrowe dodaje po prostu trójwymiarowości zdjęciu, pewnej przestrzenności, która w połączeniu z niską głębią ostrości pozwala mi uzyskać mój ulubiony “look” na zdjęciach. Wybór tego czym kontruje zależy głównie od efektu jaki chce uzyskać oraz kadru, który mam w głowie. Jeśli zależy mi tylko na podświetleniu włosów po bokach głowy (a modelka np nie ma rozpuszczonej fryzury) – stosuję snooty lub wrota z gridem. Jeśli natomiast chcę skontrować także długie włosy i ramiona w szerszym kadrze, zazwyczaj zakładam wąskie softboxy (stripy) z gridem. Grid w tym przypadku pozwala mi skupić wiązkę światła tylko na modelce oraz zapobiega flarowaniu błysku w obiektyw (choć i tak należy na to uważać). Dopełnieniem oświetlenia jest zwykła lampka strobistyczna z papierowym snootem skierowana w tło, ocieplona nieco filtrem CTO. Ostatnio otrzymałem pytanie, jakiego snoota polecam na małe błyskotki. Odpowiedz jest bajecznie prosta – najtańszego. Wystarczy kawałek czarnego kartonu, gumka recepturka i trochę kreatywności, by zrobić całkiem niezły snoot. Zresztą to samo dotyczy grida na systemówki – ten z rurek do Coli działa tak samo jak ten za 40 dolarów od pana Honla, i tak naprawdę różni się tylko ceną….
Przy okazji ciekawostka i szybki konkurs – dlaczego światło ze snoota przybiera kształt snoota, a światło z grida jest zawsze okrągłe? Jeśli znacie odpowiedz na to pytanie – napiszcie ją proszę w komentarzach “fejsbukowych” pod tym postem. Najpełniejsza odpowiedz, która najbardziej spodoba się czytelnikom (na podstawie lajków), może wygrać książkę o tematyce fotograficznej, lub sesję ze mną w dowolnym charakterze (nie chodzi o to że ja mogę pozować, hehe, ale zwycięzca może mi asystować – jeśli fotograf, lub być przed obiektywem – jeśli model/modelka).
Optyka zastosowana to mój niezastąpiony 135 Canona. Jest wąski owszem i w niektórych studiach muszę niestety wyjść za drzwi, aby uzyskać kadr o którym myślę (dzieje się tak niestety w większości krakowskich studio), ale jego plastyka, ostrość i perspektywa wynagradzają wszelkie niedogodności. ISO – standardowe dla mnie, czyli 50. Pisałem ostatnio, że Canon powinien dla mnie wyprodukować limitowaną edycję DSLR z NATYWNYM ISO 50. No cóż, nie chcieli tego dla mnie zrobić, więc skłoniłem się ku innym producentom, nabywając drogą zakupu muzealny egzemplarz średniego formatu, o czym w kolejnych wpisach.
0
10 Comments
Michal Deluga via Facebook
On:
Adam Doroziński via Facebook
On:
Lukasz Piech Strobist Fotografia via Facebook
On:
Adam Doroziński via Facebook
On:
Lukasz Piech Strobist Fotografia via Facebook
On:
Tomasz
On:
Mariusz Zając via Facebook
On:
Lukasz Piech Strobist Fotografia via Facebook
On:
Mariusz Zając via Facebook
On:
Maciej Gowin
On: